Μερικά λόγια

 Ο άνθρωπος είναι ένα είδος που από την ημέρα της γέννησης του αναζητά την αγάπη και την φροντίδα. Καθώς μεγαλώνει προσπαθεί να γίνει αρεστός, να βοηθάει, να νοιάζεται, να προσφέρει. Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των ανθρώπων αφιερώνει την προσοχή του περισσότερο στους άλλους από ό,τι στον ίδιο του τον εαυτό και άλλοι πιο πολύ στους ίδιους, τίποτα από τα δύο δεν είναι απαραίτητα κακό. 

 Το να αγαπάς και να αγαπιέσαι είναι ένα μεγάλο κίνητρο για να μπορέσεις να επιβιώσεις σε αυτό τον σκληρό κόσμο, σου δίνει έναν λόγο να βλέπεις τη ζωή λίγο πιο όμορφη και εύκολη. Παραπάνω αναφέρθηκα στους ανθρώπους που ''δίνεται'' στους άλλους χωρίς δεύτερη σκέψη και κατά την δική μου άποψη θεωρώ πως δεν είναι απολύτως υγιές. Θα συναντήσεις καλούς και κακούς στην πορεία της ζωής σου, ''κακός'' με την έννοια πως απλώς θα παίρνει από εσένα συναισθήματα αλλά δεν θα στα ανταποδίδει, φυσικά δεν θα έπρεπε να νοιάζεσαι και να αγαπάς με ανταλλάγματα, αλλά κάτι θα πρέπει να σου δίνει και η άλλη πλευρά για να μπορείς να συνεχίζεις να είσαι εκεί και να τον στηρίζεις. Το να εθελοτυφλείς για αυτούς κάνεις ζημιά στη ψυχική σου υγεία. Φαίνονται οι προθέσεις τους και σου δείχνουν πολλές φορές πως δεν νοιάζονται, απλώς εσύ μπορεί να μη το βλέπεις ή μάλλον δεν θέλεις να το δεις, γεμίζοντας ψευδαισθήσεις ό,τι τα συναισθήματα είναι αμοιβαία. Αν δίνεις χωρίς να παίρνεις κάποια στιγμή θα αδειάσεις και δε θα έχεις απόθεμα ούτε για εσένα τον ίδιο. 

 Να θυμάσαι πως αν κάποιος σε θέλει στη ζωή του θα στο δείχνει διαρκώς με απλές καθημερινές πράξεις, να εστιάσεις σε αυτούς και όχι στους εγωιστές που σε χρειάζονται μόνο για να καλύψουν το εγώ τους. Είσαι το χαμόγελο των ανθρώπων που σε αγαπάνε πραγματικά μη ξεθωριάζεις σε εκείνους που νοιάζονται συστηματικά.

 Φιλιά!!

                                                                                  Περιμένω τα σχόλια σας και ιδέες για επόμενο blog: