Ήρθες

 Ήρθες στη ζωή μου, στην καθημερινότητα μου και έφερες φως, ήσουν το φως. Μου έμαθες τα χρώματα, την χαρά, την αγάπη, το πως είναι να σου λείπει κάποιος όταν δεν είναι κοντά σου. Μου έδειξες τον έρωτα, πως δύο άνθρωποι μπορούν να γίνουν ένα με μοναδικό τρόπο. Ήσουν ο εραστής μου, ο κολλητός μου, εκείνος ο άνθρωπος που σκεφτόμουν κάθε στιγμή της ημέρας. Το γέλιο σου ήταν ο πιο όμορφος ήχος που έχω ακούσει ποτέ, το χαμόγελο σου ήταν εκεί να φωτίζει και τις πιο σκοτεινές ημέρες. Το άγγιγμα σου, όταν με άγγιζες ένιωθα πως άλλαζε στάση ο κόσμος. Όταν ήμασταν μαζί το φεγγάρι έλαμπε ακόμη κι όταν ο ουρανός ήταν γεμάτος σύννεφα. Δεν είμαι υπερβολική, γιατί τώρα που έφυγες το νιώθω, έχω μείνει μισή χωρίς φως. Πριν από εσένα δεν είχα συνειδητοποιήσει πως ήταν ο έρωτας, ήρθες εσύ και ταρακούνησες όλη μου την ζωή και μετά έφυγες. Ίσως να μην είμαστε ποτέ ξανά μαζί, μπορεί όμως πάλι να ξανά βρεθούμε για λίγο, ένα όμως ξέρω, πριν και μετά από εσένα η ζωή δεν θα είναι ποτέ ίδια. Άραγε υπάρχει κανείς να μας πει, αν μετά την αγάπη υπάρχει ξανά ζωή;;