Απλώς μετά

 Πως μοιάζει ο άνθρωπος όταν σπάει; Πως είναι το μέσα του όταν του κλέβουν ό,τι πιο σημαντικό έχει; Πως είναι η ζωή, μετά; Μετά από εκείνον που είχε πλάι του αλλά έφυγε; Έχετε αναρωτηθεί αν ο άνθρωπος κολλάει μετά από τόσο πόνο; Μπορεί κάποιος να εγγυηθεί ό,τι στην αρχή είναι δύσκολα, αλλά μετά τα πράγματα φτιάχνουν; Έχει προσπαθήσει κανείς να χαράξει τη ζωή του με το μαύρο χρώμα που του έχει απομείνει, μετά από όλα αυτά που του έχουν συμβεί και να τα έχει καταφέρει; Μάλλον είναι πολύ δύσκολο να συνεχίζει κανείς χωρίς το κομμάτι της ζωής που του έμαθε να ζει, να γελά και να αναπνέει. Άραγε ο κόσμος πως συνεχίζει να υπάρχει; Πως η γη συνεχίζει να γυρίζει, αλλά να μην μπορεί να κάνει ένα βήμα πιο κάτω χωρίς εκείνο το άλλο κομμάτι που έφυγε; Πως γίνεται να έχει παγώσει ο χρόνος σε εκείνο το ''αντίο'' όμως οι υπόλοιποι άνθρωποι να συνεχίζουν να ζουν; Άραγε μετά από όλα αυτά ο άνθρωπος μπορεί και συνεχίζει τη ζωή του κανονικά ή απλώς υπάρχει; Η ζωή πριν ήταν τόσο εύκολη και τόσο περίπλοκη, μετά που έφυγε είναι απλώς μετά...