2022
Φτάσαμε αισίως στο τελευταίο μήνα του 2022, τον Δεκέμβριο. Θα ήθελα να κάνω έναν απολογισμό και να σας μιλήσω για την ίσως πιο δύσκολη χρονιά που διένυσα ποτέ.
Ας ξεκινήσουμε λίγο από την αρχή. Τον Ιανουάριο αυτής της χρονιάς ήμουν ένα κορίτσι που πίστευα πως θα κάνω επιτέλους όλα μου τα όνειρα πραγματικότητα, είχα πάρει ήδη την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής μου οπότε ήταν μια αρχή, και πως τώρα είναι η ώρα που θα γίνει, είχα κερδίσει και το φλουρί, ήταν η καλύτερη χρονιά για αλλαγές. Όμως κάπου εδώ νιώθετε ήδη μια παροιμία που να ταιριάζει άψογα σωστά; Η φράση '' όταν κάνεις όνειρα, ο Θεός γελάει '' ήταν αυτή που έμελλε να χαρακτήριζε όλη την χρονιά. Αν με ρωτούσες πως νιώθω πριν κάποιους μήνες θα σου απαντούσα θυμωμένη, εάν με ρωτάς τώρα θα σου έλεγα ευγνώμων.
Γενικώς είμαι ένα κορίτσι ας το πούμε λίγο πιο καλλιτεχνικής φύσης, οπότε μπαίνετε και στο κλίμα περί τίνος όνειρα είχα. Τα είχα οργανώσει όλα μέχρι που βρήκα και την ''δουλειά των ονείρων μου'' στην περιοχή που πάντα ονειρευόμουν να ζήσω καταλαβαίνετε, ε και κάπου εδώ ξεκινάνε τα μικρό προβλήματα, γιατί όταν υπάρχει η αίσθηση της χαράς πάντα κάτι θα το χαλάσει νόμος, τουλάχιστον για εμένα, έτσι πίστευα μέχρι τώρα δηλαδή. Είμαι αρκετά ευαίσθητη σαν χαρακτήρας, και κάπως το έχω στο μυαλό μου ό,τι για να κάνω αυτό που αγαπώ από το πιο μικρό εώς το πιο μεγάλο, θέλω την έγκριση των υπολοίπων. ΝΑΙ μέγα λάθος αλλά έτσι λειτουργώ. Και δίνοντας αυτή την αίσθηση στους άλλους ξεκίνησε και ο περίγυρος μου να μου λέει όλα αυτά που σας λέω εγώ να αποφεύγετε αυτή τη χρονιά. '' Δεν θα πετύχεις '', ''Είσαι σίγουρη;'' , ''Δεν κάθεσαι εδώ; που να τρέχεις;'' αυτά τα τοξικά συναισθήματα που σου κόβουν τα φτερά τέλος πάντων. Και κάνοντας αναβολές στο ξεκίνημα μου, οι ευκαιρίες έφευγαν και οι αμφιβολίες έπαιρναν τη θέση τους, και τα οικογενειακά προβλήματα γινόντουσαν όλο και πιο συχνά και δυσκολότερα μέχρι που πέρασε ο καιρός και εγώ είχα φτάσει στον πάτο. Άσχημο να το νιώθεις αρχικά και θέλει κότσια να το αντιμετωπίσεις, αλλά πολύ λυτρωτικό για αργότερα, τώρα το καταλαβαίνω.
Πέρα από το όνειρο που πάρκαρα για λίγο αργότερα, και όντας εγώ στον πάτο μη μπορώντας να κάνω μια κίνηση προς τα μπρος, έβλεπα και τους αγαπημένους μου φίλους να φεύγουν και ανθρώπους που εμπιστευόμουν να εξαφανίζονται χωρίς καμία δικαιολογία και την καθημερινότητα μου να αλλάζει προς το χειρότερο. Βέβαια μετά από πολύ αναζήτηση μέσα μου και βλέποντας τα γεγονότα από μια άλλη σκοπιά κατάλαβα πως δεν ήταν φίλοι τελικά όλοι αυτοί, παρά μόνο άνθρωποι που ήθελαν να πάρουν κάτι από εμένα. Περνούσαν οι μήνες και εγώ δεν μπορούσα να ξεκινήσω κάτι καινούριο στη ζωή μου γιατί πίστευα ό,τι θα αποτύχω, πως δεν αξίζω σαν άνθρωπος και έτσι με αυτές τις σκέψεις βυθιζόμουν πιο χαμηλά χάνοντας και κάποιες φορές τον εαυτό μου. Η γη γυρνούσε αλλά εγώ έμενα σταθερή χωρίς να μπορώ να κουνηθώ.
Πολλές οι σφαλιάρες γενικά από αυτή τη χρονιά. Ένιωσα το άγχος, τις αμφιβολίες, το φόβο, το μίσος για καθετί τριγύρω μου να με κυριεύουν, τον πανικό ό,τι τίποτα δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο αλλά τώρα νιώθω πως έπρεπε να τα ζήσω όλα, ναι, άξιζε κάθε δάκρυ για να φτάσω σε αυτή την μέρα που σας τα γράφω όλα αυτά, κάθε απογοήτευση, κάθε αγανάκτηση. Πρέπει καμιά φορά να φτάσεις στον πάτο, αλλά να σηκωθείς μόνος σου για να δεις πόσο υπέροχος άνθρωπος είσαι τελικά. Τώρα είμαι πιο ώριμη, περισσότερο δυνατή και έτοιμη να αντιμετωπίσω κάθε χαρά και στεναχώρια που θα έρθει, αυτά τα εμπόδια είμαι πεπεισμένη πια, πως παρουσιάστηκαν για να μου δείξει η ζωή πως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για όλα αυτά τα όμορφα, όχι πως τώρα μπορεί να είναι αλλά με μικρά βήματα και περισσότερη πίστη στον εαυτό μου πιστεύω θα έρθει. Δεν βιάζομαι, άλλωστε δεν υπάρχει χρονική προθεσμία στην ευτυχία, θα έρθουν όλα με τον καιρό.
Και καταλήγω να σας πω πώς αγάπησα λοιπόν ξανά τον εαυτό μου από την αρχή, πιστεύω περισσότερο στις δυνατότητες μου και το μότο μου είναι ό,τι θα πάνε όλα καλά. Από τώρα θα κάνουμε μια συμφωνία μεταξύ μας: θα αφήσουμε πίσω ό,τι μας πονά, μας χαλάει τη διάθεση από πράγματα εώς και ανθρώπους, τους τοξικούς χειρισμούς, τις άσχημες συμπεριφορές. Από σήμερα θα κυνηγήσουμε την αγάπη, τα όνειρα, τα χαμόγελα και εύχομαι του χρόνου σαν σήμερα να μην έχουμε ανάγκη καμία ευχή. Εύχομαι να νιώσουμε την πληρότητα και την αίσθηση της ικανοποίησης του μπορούμε να τα καταφέρουμε, γιατί μπορούμε. Ας στολίσουμε τις ψυχές μας, ας ανάψουμε τα φώτα της καρδιάς μας και ο χρόνος θα μας ανταμείψει.
'' 2022 δεν περίμενα να το πω αυτό, αλλά σε ευχαριστώ, ήσουν το πιο μεγάλο μάθημα που διδάχτηκα ποτέ. ''
Φιλάκια στα μουτράκια!!